Drogi Rodzicu!
Celem tej części artykułu jest pokazanie Tobie w jaki sposób możesz wspomagać swoje dziecko w procesie uczenia się. Pewnie czasami zastanawiałeś się, co takiego możesz zrobić, żeby uczynić ten proces łatwiejszym i bardziej przyjemnym. Okazuje się to być wcale nie takie trudne… Od czego w takim razie zacząć?
Pierwszy krok polega na dokonaniu diagnozy stylu uczenia się Twojego dziecka. Na podstawie opisów zawartych w poprzedniej części artykułu, spróbuj rozpoznać jaki styl uczenia się preferuje Twoje dziecko: jest bardziej wzrokowcem, słuchowcem czy kinestetykiem? Podziel się z nim swoimi spostrzeżeniami. Potem spróbujcie dokonać wspólnych ustaleń.
Teraz zapoznaj się ze sposobami udzielania wsparcia Twojemu dziecku, adekwatnie do jego stylu uczenia się. Po przeczytaniu zadaj sobie pytanie: które z podanych metod mogę/ jestem w stanie stosować? Jak często? Być może masz jeszcze inne pomysły?
Następny etap to realizacja, czyli wprowadzanie zmian. Powodzenia!
W JAKI SPOSÓB MOGĘ POMÓC W NAUCE MOJEMU DZIECKU, KTÓRE JEST WZROKOWCEM?
- Zachęcaj, aby wzrokowiec zapisywał rzeczy, które ma zapamiętać
- Pamiętaj, że po przyjściu ze szkoły niektórzy wzrokowcy potrzebują ciszy i spokoju
- Zaproponuj, aby czytając tekst, próbował ilustrować go w myślach
- Używaj sformułowań: „Zaobserwuj…”, „ Wyobraź sobie…”, „Jak widzisz ten problem?”
- Namów go do przygotowywania notatek pomocnych w sprecyzowaniu tego co chce powiedzieć, niech stosuje duże liczby obrazków, wykresów, kształtów i kolorów
- Pomagaj mu określać większe zamierzenia na mniejsze etapy i wyznaczać ich realne terminy
- Pomóż mu urządzić miejsce do nauki. Zaproponuj, aby ograniczył rzeczy i kolory, które będą go rozpraszać
- Warto przeznaczyć miejsce (np. tablicę nad biurkiem) na graficzne notatki, mapy umysłu
- Wzrokowcowi dobrze pracuje się z komputerem – pozwala mu to utrzymać kontrolę nad wieloma szczegółami oraz łatwiej pisać teksty
W JAKI SPOSÓB MOGĘ POMÓC W NAUCE MOJEMU DZIECKU, KTÓRE JEST SŁUCHOWCEM?
- Zachęcaj słuchowca do opowiadania o jego pomysłach, do dzielenia się opiniami
- Zarezerwuj sobie czas na wysłuchanie tego, czego się już nauczył. Słuchowiec często ma różne pytania i potrzebę wypowiedzenia własnymi słowami tego, co zrozumiał
- Namawiaj go do czytania i powtarzania materiału na głos, może przy tym wybijać rytm piłką lub krokami
- Podczas przyswajania wiedzy i nowych umiejętności zaproponuj, aby nauczył Ciebie tego, co już sam umie
- Używaj sformułowań: „Posłuchaj…”, „Jak Co to brzmi?”, „Co Ci to mówi?”
- Jeśli ma zrozumieć wykresy, tabele, długie teksty, niech przeczyta je na głos i wytłumaczy jak je rozumie
- Jeśli często zapomina o różnych rzeczach, zaproponuj, by codziennie relacjonował to, co sobie zaplanował
- Takim osobom łatwiej przychodzi nauka przy włączonej, wybranej przez nie muzyce, z kolei wrzawa i obce dźwięki rozpraszają je
W JAKI SPOSÓB MOGĘ POMÓC W NAUCE MOJEMU DZIECKU, KTÓRE JEST CZUCIOWCEM (KINESTETYKIEM)?
- Zaproponuj kinestetykowi, aby przed odrabianiem lekcji odprężył się (np. wyjście na spacer)
- Zwróć uwagę, żeby powtarzał materiał w sposób aktywny, poprzez używanie pomocy naukowych, rysowanie, robienie notatek, tłumaczenie konkretnych przykładów, manipulowanie różnymi rzeczami (np. składanie papierków)
- Zastosuj nagrania, zaproponuj wodzenie palcem po tekście, chodzenie po pokoju, czytanie na głos
- Zachęcaj kinestetyka do opowiadania przeczytanych tekstów. Niech angażuje przy tym ręce i całe ciało. Słuchaj aktywnie – zadawaj pytania
- Używaj sformułowań: „Jak to odczuwasz?”, „Co Ci się tu podoba?”, „Oprzyj się na…”
- Powtórki materiału ułatwi mu pisanie i rozwiązywanie zadań przy ściennej tablicy – wtedy może być w ruchu
- Pozwól mu na stworzenie własnego miejsca do pracy, w którym będzie miał możliwość wygodnie siedzieć i poruszać się
WAŻNE: Warto pamiętać o tym, żeby podczas uczenia się angażować i wzmacniać także pozostałe kanały sensoryczne poza tym najbardziej preferowanym. Innymi słowy, dobrze jest od czasu do czasu włączać różnorodne metody podczas przyswajania nowej wiedzy i umiejętności.
Źródło: opracowanie własne na podstawie „Trudne sytuacje w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej”, wyd. Raabe, Warszawa, 2004.
